Deze vraag stond centraal in de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 4 mei 2022 (ECLI:NL:CRVB:2022:1016). In deze zaak is verzekerde in bezwaar gegaan tegen de beslissing van het UWV, waarin hij door het UWV bij einde wachttijd minder dan 35% arbeidsongeschikt werd geacht. De verzekeringsarts bezwaar & beroep heeft de verzekerde vervolgens aan een psychisch onderzoek onderworpen via beeldbellen. Is dat wel zorgvuldig?
De rechtbank oordeelde dat het medisch onderzoek in bezwaar voldoende zorgvuldig was, omdat de rapporten van de primaire verzekeringsarts en de verzekeringsarts bezwaar & beroep geen tegenstrijdigheden bevatten en de conclusies van de rapporten logisch voortvloeien uit de onderzoeksbevindingen van beide verzekeringsartsen. Ook heeft verzekerde geen medische informatie ingebracht op basis waarvan sprake zou moeten zijn van verdergaande beperkingen. Kortom: het onderzoek via beeldbellen was zorgvuldig.
Hoger beroep
Onbegrijpelijk vindt verzekerde en gaat tegen de uitspraak van de rechtbank in hoger beroep bij de Raad. Verzekerde wijst in hoger beroep nogmaals op de onzorgvuldigheid van het psychisch onderzoek van de verzekeringsarts bezwaar & beroep. Volgens verzekerde kan een dergelijk onderzoek niet via een telefoon- of computerverbinding op zorgvuldige wijze plaatsvinden.
Daar zit op zich wel wat in. Digitaal is zeker niet hetzelfde als face-to-face, zeker als het gaat om het verrichten van een medische beoordeling kan ik mij zo voorstellen. Ook in richtlijnen voor verzekeringsartsen (bijv. bij psychische klachten), wordt veelal een fysiek spreekuurcontact voorgeschreven.
In onderhavige zaak mocht de verzekeringsarts bezwaar & beroep echter volstaan met een spreekuur via beeldbellen volgens de Raad. Daarbij is aldus de Raad doorslaggevend dat verzekerde in deze kwestie door de primaire verzekeringsarts tijdens een fysiek spreekuur psychisch (en lichamelijk) is onderzocht. Ook was er voldoende actuele medische informatie beschikbaar, op basis waarvan de verzekeringsarts in bezwaar & beroep een zorgvuldig medisch oordeel kon geven in bezwaar. Om die reden kan het digitale spreekuurcontact niet als onzorgvuldig aangemerkt worden. Dit was waarschijnlijk anders geweest als de verzekerde bij de primaire verzekeringsarts niet tijdens een fysiek spreekuurcontact was onderzocht (zie in dat kader: https://maok.nl/juridisch/spreekuurcontact-verzekeringsarts/).
Slotsom: spreekuur via beeldbellen in bezwaar is in dit geval niet onzorgvuldig, omdat de verzekerde door de primaire verzekeringsarts is onderzocht en bovendien voldoende actuele medische informatie beschikbaar was.
Telefonisch spreekuur?
Hoe zit dat met een telefonisch spreekuur? Kan dat überhaupt als spreekuurcontact gekwalificeerd kan worden? In een (niet-gepubliceerde) uitspraak las ik dat de rechtbank Den Haag een telefonisch spreekuur niet als spreekuurcontact gekwalificeerd: “tijdens een telefonisch contact tussen de primaire verzekeringsarts en eiseres is geen sprake van contact in persoon, en is het niet mogelijk om lichamelijk onderzoek uit te voeren.” Deze overweging van de rechtbank lijkt mij juist.
Ik kan mij voorstellen dat in sommige situaties hetzelfde geldt voor een spreekuur via beeldbellen. Hoewel bij een dergelijk spreekuur wellicht belangrijke non-verbale signalen bij een psychisch onderzoek wel waargenomen kunnen worden, maar een fysieke anamnese kan niet worden verricht. De rechtbank Overijssel oordeelde dat een onderzoek via een video-verbinding in de zaak van 13 januari 2022 (ECLI:NL:RBOVE:2022:50) onvoldoende zorgvuldig was, omdat de betrokkene lichamelijke klachten had. Er had dus een fysiek spreekuur met de verzekeringsarts moeten plaatsvinden, zodat een anamnese afgenomen had kunnen worden.
N.B. Zie voor een arbeidsrechtelijke discussie over een fysiek spreekuurcontact vs. een online consult, deze post van Lex Takkenberg. In die zaak had de werkgever een loonstop toegepast, omdat de werkgever een fysiek spreekuurcontact eiste, terwijl de werknemer de voorkeur gaf aan een spreekuur via video-verbinding.
